The Margulies Collection at The Warehouse

Jan 5

Miami’s (culturele) gemeenschap verrijkt door Margulies opmerkelijke hedendaagse kunstverzameling

Jaarlijks openen de deuren van een voormalig pakhuis in de bruisende wijk Wynwood te Miami voor seizoensgebonden tentoonstellingen uit de collectie van Martin Z. Margulies. De kunstverzameling wordt door Margulies zelf omschreven als een weerspiegeling van zijn persoonlijkheid. Hij verzamelt louter wat hij zelf mooi vindt en zich kan veroorloven. De collectie bevat 20e en 21e eeuwse beeldhouwkunst, fotografie, video, schilderkunst en installaties van internationaal gerenommeerde kunstenaars waaronder Donald Judd, Olafur Eliasson, Jannis Kounellis en Anselm Kiefer.

Terwijl graffiti en muurschilderijen de straten van Wynwood kleuren, geeft ‘The Warehouse’ menig kunstliefhebber de kans om even te ontsnappen aan de uitbundigheid van de regio. Het pakhuis van 50 000 vierkante meter heeft een serene sfeer door de minimalistische ruimtes met betonelementen. Het vormt de ideale setting voor de collectie van filantroop Margulies. ‘The Warehouse’ opent jaarlijks van oktober tot april voor het publiek met nieuwe tentoonstellingen gecureerd door Katherine Hinds. De exposities bouwen enerzijds op de gevestigde hoekstenen van de collectie maar geven daarnaast een blik op de nieuwste aanwinsten van de verzameling. Margulies gelooft sterk in de educatieve waarde van kunst. Als verzamelaar blijft hij zichzelf steeds bijscholen en verbazen, hetgeen hij via de exposities in ‘The Warehouse’ wil doorgeven aan de bezoekers.

Het huidige seizoen (18 oktober ‘23 - 27 april ‘24) presenteert meerdere opmerkelijke tentoonstellingen. De eerste zaal stelt de Amerikaanse kunstenaars Motherwell, Segal en Stella voor. De werken uit de tweede helft van de twintigste eeuw zijn kenmerkend voor de artiesten en hun invloed op de kunstgeschiedenis. Zo is een schilderij uit Motherwells serie ‘Elegies to the Spanish Republic’ te zien, een reeks van ongeveer 250 werken waar zwart-witte ovale vormen gecombineerd worden met horizontale en verticale lineaire elementen. Robert Motherwell behoort tot de generatie van ‘The New York School’, kunstenaars werkzaam in New York in de jaren 1940-’50 die zich toelegden op abstract expressionisme. Het oeuvre van Amerikaanse schilder en sculptuur George Segal bevindt zich in de Pop Art beweging. Segal is vooral gekend door zijn gipsen menselijke figuren gesitueerd in een alledaagse omgeving zoals in de metro of aan een bar. De figuren noemt hij zijn ‘lelijke vrienden’. Ze zijn het directe gipsen afgietsel van mensen met als idee dat hun persoonlijkheid en levenservaringen doorgegeven worden aan hun gipsen evenbeeld. Verder is een vroeg doek van Frank Stella, Creede I (1961), uit zijn Copper-serie te zien. Voor deze reeks schilderde Stella een streepdesign met industriële koperverf op een gevormd doek, een techniek die gezien wordt als de start van de Amerikaanse minimalistische beweging.

Daarnaast keert de hedendaagse Italiaanse kunstenaar Mimmo Paladino terug naar ‘The Warehouse’ met negen schilderijen en bronzen sculpturen gecreëerd tussen 1990 en 2022. Transavantgardist Paladino blies de figuratieve kunst terug leven in als tegenreactie op de conceptuele kunstpraktijken die de jaren 1970 domineerden. Zijn werken zijn doordrenkt met mythologie en het rijke culturele erfgoed van zijn Italiaanse thuisland.

Fotografie krijgt ook de nodige aandacht met een retrospectief van de New Yorkse straatfotograaf Helen Levitt en een expositie van de Amerikaanse fotojournalist Danny Lyon. De Margulies Collection heeft een van de meest uitgebreide collecties ter wereld van Helen Levitt. De huidige expo toont hieruit 176 foto’s. Er zijn beelden te zien uit haar New Yorkse straatscènes, haar reis naar Mexico City met Alma Agee, eerste drukproeven en de serie metroportretten die ze in 1938 met Walker Evans capteerde. Het ‘Photography Study Center’ toont meer dan 100 foto’s van Danny Lyon met werken uit zijn serie in gevangenissen in Texas en zijn tijd met Amerikaanse motorrijders uit het Midwesten aan het eind van de jaren 1960, respectievelijk ‘Conversations with the Dead’ en ‘The Bikeriders’.

‘Only Sculpture’ verdiept zich in het kunsthistorisch traject van beeldhouwkunst van 1965 tot 2022 met werken van Bladen, Fabro, Heizer, Noguchi, Perlman, Merz, Serra, Tony Smith, Snelson, Tucker en Franz West. Er zijn zowel sculpturen in industriële materialen (cortenstaal en aluminium) als beelden in natuurlijke materialen (graniet, vuursteen en krijt) te zien. Daarnaast is het een uitstalling van technieken; gaande van lassen tot bogen en plooien van materiaal via machinerie naar het rangschikken van componenten volgens het tensegrity principe tot het creëren van een sculptuur via louter fysieke inspanningen. Enkele werken vormden een publiek toegankelijke beeldentuin op Grove Isle in de jaren 1980, onderdeel van een toenmalig bouwproject van Margulies. Destijds gaf Margulies vaak zelf vol passie rondleidingen in de beeldentuin. ‘Only Sculpture’ symboliseert dan ook de 40-jarige toewijding van de Margulies Collectie aan het onderwijzen en tentoonstellen van belangrijke kunstwerken voor de gemeenschap van Miami en de kunstwereld daarbuiten.

Jaarlijks is in ‘The Warehouse’ een ruimte voorbehouden voor het werk van jonge, vooruitstrevende kunstenaars die recent in de collectie zijn opgenomen. Dit jaar is het een dynamische presentatie met onder meer keramiek van Rose B. Simpson, videoinstallaties van Marina Zurkow en James Schmitz en Barry McGee, textielwerk van Eric Nathaniel Mack, minimalistische, abstracte schilderijen van Jenny Brosinski tot hyperrealistische sculpturen van bejaarde superhelden door Gilles Barbier.

De nieuwe, tijdelijke tentoonstellingen zijn naadloos verweven met de permanente expositie. Hierbij kan niet omheen de zes monumentale werken van Duitse kunstenaar Anselm Kiefer gekeken worden. Een ruimte in het pakhuis werd speciaal ontworpen om ‘Die Erdzeitalter’ (Tijdperken van de Wereld) tentoon te stellen. De zeventien meter hoge brandstapel bestaat uit onafgemaakte doeken, afgewisseld met gedroogde zonnebloemen, keien, loden boeken en puin. Twee grote schilderijen in gouache en houtskool flankeren het sculptuur aan weerszijden. Wanneer je het werkt bekijkt, bekruipt een ongemakkelijk gevoel je door de dystopische, post-apocalyptische uitstraling. Ook ‘Geheimnis der Farne’ (Het Geheim van Varen) kreeg zijn eigen zaal. Twee monumentale betonnen ruïnes vormen het centrum van de ruimte met een 15 meter lange band uit 48 ingelijste afbeeldingen aan de wanden. Het zijn rauwe en krachtige afbeelden in aardkleurige tinten met organische materialen en afval zoals gips, terracotta, kleding, gedroogde planten, as en stro. De grimmige sfeer keert terug doorheen het volledige oeuvre van Kiefer. Gedurende zijn carrière onderzocht hij de naoorlogse identiteit, geschiedenis en mythologie van zijn land. De nasleep van de tweede wereldoorlog had een grote impact op zijn werken. Zo zag Kiefer ruïnes als een begin: “Met de brokstukken kun je nieuwe ideeën construeren”.

De collectie van Margulies heeft een unieke waarde door de sleutelwerken uit de Amerikaanse en Europese naoorlogse en hedendaagse kunst. De opzet van Margulies om zijn interesse en liefde voor zijn collectie door te geven aan de bezoekers is ruimschoots geslaagd. Bovendien is ‘The Margulies Collection at the Warehouse’ een non-profit instelling die opbrengsten, geïnd via toegangskaartjes of boekenverkoop, schenkt aan lokale sociale initiatieven ter bestrijding van onder meer dakloosheid. Een initiatief dat alleen maar aangemoedigd kan worden.