Valerie_traan galerie
Een plaats waar kunst, design en architectuur geen grenzen kennen.
Zicht op ‘Curtain Wall’ van Gijs van Vaerenbergh doorheen de enorme glaspartijen van Valerie Traan galerie
Galeriehouder Veerle Wenes had bij de oprichting in 2010 een duidelijk beeld voor ogen. Valerie Traan, wat overigens een persiflage op haar eigen naam is, zou een ontmoetingsplaats worden waar de afbakening tussen kunst, design en architectuur doorbroken wordt. Met “objects & subjects” als filosofie van de galerij worden telkens objecten tentoongesteld die niet in een specifiek domein gecategoriseerd kunnen worden. Belangrijker is dat de voorwerpen voor zichzelf kunnen spreken dankzij de visie van de creator. Een bezoek aan Valerie Traan toont aan dat Wenes niet enkel via de uitgekozen exposities de grenzen aftast. Vanuit de galerie kan je letterlijk haar leefwereld binnenstappen waardoor de scheidingslijn tussen openbaar en privé vervaagt.
Oorspronkelijk was het pand een zestiende-eeuws klooster. Valerie Traan kreeg zijn huidige vorm met behulp van LENS°ASS architecten. Het vervallen klooster werd getransformeerd tot een moderne tentoonstellingsruimte met aanpalende semi-private vertrekken voor Wenes en haar man. Licht en open ruimte zijn het eerste wat opvalt als je de galerij binnenstapt. Dankzij een enorme glaspartij die doorloopt tot het plafond wordt de ruimte opengetrokken en is er een natuurlijke lichtinval. De ruimtelijkheid wordt versterkt door de indeling in meerdere tussenverdiepingen met open traphallen. De witte muren contrasteren met de authentieke, donkere bakstenen vloer. De bakstenen vloer met visgraatpatroon loopt door tot Wenes verblijf waar de originele, kleinere ramen behouden bleven. Dit zorgt voor een andere beleving dan deze van de galerij maar de harmonie tussen beide blijft behouden.
Op de eerste verdieping van Valerie Traan bevindt zich het kabinet van Muller Van Severen. Tegenwoordig heeft het gerenommeerde Belgische designerduo geen introductie meer nodig. Het koppel werd recent nog uitgeroepen tot ‘beste designers’ door IDEAT en kreeg een overzichtstentoonstelling in Design Museum Gent. Het debuut van het koppel Fien Muller en Hannes Van Severen werd in 2011 bij Valerie Traan tentoongesteld. Fien werd uitgenodigd om te exposeren en hierbij werd gevraagd om een andere artiest op te nemen in de tentoonstelling. Fien koos voor haar partner Hannes. Hun eigen vertrouwd domein, fotografie voor Fien en beeldende kunst voor Hans, lieten ze hiervoor los. Ze kozen om samen een nieuw medium te creëren. Hiermee werd - op slechts twee maanden tijd - het startschot van de meubelcollectie onder de noemer Muller Van Severen gegeven. Het kabinet was onderdeel van hun eerste expositie en bleef sindsdien deel uitmaken van de galerie. Naar aanleiding van Antwerp Art Weekend 2022 werd het kabinet overgenomen door de Nederlander Rikkert Paauw. Paauw ziet zichzelf als ontwerper, kunstenaar en architect. Hij haalt zijn inspiratie om een kamer in te richten of een meubelstuk te ontwerpen uit lokale ontmoetingen en materialen die hij ter plaatste vindt. Hij streeft naar samenhang en duurzaamheid. Het materiaal nodig voor zijn ontwerpen is steevast gerecycleerd of simpelweg gevonden op straat.
Galeriehouder Veerle Wenes richtte in 2015, samen met Axel Van Den Bossche, het designlabel valerie_object op. Het doel van het label is om een unieke uitstraling en esthetiek te geven aan alledaagse tools en objecten. Wenes selecteert hiervoor ontwerpers met een onmiddellijk herkenbare stijl onafhankelijk van het voorwerp dat ze creëren. Het project werd gestart met een aanbod aan bestek waar Maarten Baas, Koichi Futatsumata en Muller Van Severen afstapten van het klassieke zilverwerk. Valerie_objects ontwikkelde zich tot het huidige, wereldwijde designplatform zonder de oorspronkelijke visie hierbij uit het oog te verliezen. Het aanbod omvat onder andere meubels en accessoires door BIG-GAME, Maarten Baas, Muller Van Severen, Destroyer Builders en Chris Kabel, tapijten door Marie Mees en Cathérine Biasino en peper- en zoutvaten door Nendo, Muller Van Severen, Maarten Baas, Knutson + Ballouhey en Studio Wieki Somers.
Stoelen van de hand van Muller Van Severen (design label Valerie_objects)
Tijdens Antwerp Art Weekend 2022 was de expositie Wandering van Gijs Van Vaerenberg te zien. Gijs Van Vaerenbergh is de artistieke samenwerking van Pieterjan Gijs en Arnout Van Vaerenbergh. Het duo gebruikt hun achtergrond in architectuur voor een waaier aan projecten die niet in een specifiek domein onder te brengen zijn. Bij Wandering zijn maquettes, in situ installaties, foto’s, sculpturen en hun nieuwste experiment, bas-reliëfs, te zien. Hierdoor wandel je doorheen hun huidige artistieke portfolio. Door je eigen beweging geef je een interpretatie aan de werken. Dit komt vooral tot uiting bij de in situ installatie Curtain Wall. Centraal in de galerie werd een doolhof van vilten curves geplaatst. Via twee ingangen kan je het werk betreden en je weg zoeken doorheen het grijze vilt. De doorgangen zijn vaak nauw waardoor je letterlijk op de tast doorheen de curves beweegt. De ervaring van de bezoeker kan uiteenlopend zijn van eerder claustrofobisch tot een rustgevende reis doorheen de vloeiende lijnen. Bij de tweede in situ installatie, Fence, werd in de voorste kamer van de galerie een afscheiding geplaatst die loopt van het plafond tot de vloer. Hierdoor wordt heel visueel enerzijds het ene deel van de ruimte gescheiden van de andere en anderzijds ontstaat een barrière tussen de bezoeker en de passanten op straat.
De bas-reliëfs van Gijs Van Vaerenbergh worden voor het eerst tentoongesteld bij Wandering. Hierbij worden verschillende volumes, dimensies en geometrische vormen ingekaderd tot een werk dat aan de muur kan opgehangen worden. Daarnaast zijn meerdere modellen van architecturale projecten te zien. Invers Ruin toont een installatie voor een archeologische site in Zuid-Italië waarbij enkel nog wat brokstukken te zien te zijn die bijeengehouden worden door een stalen rastering. Stacked Tower staat model voor een uitkijktoren voor de haven van Moerdijk in Nederland. Containers worden vormgegeven als aluminium blokken die op een open en speelse manier op elkaar gestapeld worden. Het model voor paviljoen Grotto heeft de traditionele baksteen als fundament waarbij die uitgekapt wordt totdat er meerdere kolomstructuren met een ruw en grotachtig uitzicht overblijven. Het model Colonnade (Baron Ruzettepark, Brugge) toont kolommen in verschillende oriëntaties opeengepakt tussen een vloer- en dakplaat. Door hun stapeling lijken de kolommen bijna ondoordringbaar. Tot slot is Wandering Garden te zien, een project in ontwikkeling voor Arenberg park in Leuven. Het toont een gerasterde structuur met vloeiende lijnen en curves, zoals de installatie Curtain Wall. Het idee is dat de gebogen rastering naar verloop van tijd overgroeid wordt met klimplanten om zo steeds dynamisch met de omgeving te zijn.
Valerie Traan is door de zorgvuldig uitgedachte visie niet zomaar de zoveelste galerij in Antwerpen. De geselecteerde exposities nodigen de bezoekers uit om buiten de lijnen te denken en vooral aandacht te geven aan de schoonheid en eigenheid van de objecten. De tentoonstellingen in combinatie met de architecturale eigenheid van het pand zelf maken van de galerie de bruisende ontmoetingsplek die Wenes wou. Ik hou de agenda van deze galerie alvast nauw in de gaten!
Wandering van Gijs Van Vaerenbergh loopt nog tot 25/06/2022 bij Valerie Traan.
Valerie_traan gallery, Reyndersstraat 12, 2000 Antwerpen.
Foto’s (c) Cultuurtoerist.